donderdag 29 juli 2010

‘Onderscheiden van’ of ‘verbinden met’?

Het thema verbinding: ik loop er steeds tegenaan de laatste tijd.

Een succesvol man vertelde dat het zijn belangrijkste missie in het leven was  om met anderen in verbinding te treden, en daardoor waarde toe te voegen aan zijn eigen leven en het leven van anderen.

Een vriendin vertelde dat ze eigenlijk alleen maar werkte, en dat de passie voor haar werk niet langer voldoende was. Ze had behoefte aan zinvolle contacten: ‘zinvol’, niet in de zin van geld verdienen, maar in de zin van zin, van vervulling, van ‘iets voor elkaar betekenen.’

Een muzikant confronteerde mij ermee dat ik tijdens het musiceren een beetje stond ‘voor te dragen uit eigen werk’ in plaats van mezelf ‘voor zijn muzikale verhaal te interesseren’. En verdomd, ik stelde me meer open op, en de muziek ging ineens beter klinken, (zonder verder overleg over dit thema!) Misschien klonk het wat anders dan ik verwacht had, maar wel beter!

Ik denk dat dit eigenlijk overal voor geldt, ook in de marketing, of misschien wel júist in de marketing. Naast ‘Hoe onderscheidt u zich van uw concurrenten?’ is ‘hoe verbindt u zich met uw klanten’ minstens net zo belangrijk.

Je kan deze vraag net zo breed trekken als je wilt: “Hoe verbindt u zich met uw medemens?” Alleen al het stellen van de vraag roept een vredig gevoel op, en misschien een heel klein beetje onbehagen... ‘Onderscheiden van’ schept afstand, ‘verbinden met’ schept nabijheid, de ‘klik’, de ‘harmonie’.  Verbind je jezelf met een ander, dan kan een beeld dat je ergens van hebt er zo maar ineens heel anders uit zien!
16 of 91? Het is maar van welke kant je het bekijkt!

‘Mezelf meer verbinden met mijn medemens… ‘Wat een prachtig mooi voornemen! 


woensdag 14 juli 2010

Een nieuw huis geeft je geen hand



"Een nieuw huis geeft je geen hand als je binnenkomt." De vriend met de meeste verhuis-ervaring zei het zo treffend. Het duurt maanden voordat je je echt helemaal thuis voelt. Ook als je in dat huis al 4 maanden bloed, zweet en tranen hebt geïnvesteerd en het er helemaal puik uitziet;-).

Loekie, één van onze twee katten, heeft dat ook aan den lijve ondervonden. Na 7 weken was hij het nieuwe huis zat en wandelde hij terug naar zijn oude vertrouwde buurtje. Hoe hij dat deed is me een raadsel: een ingebouwd compasje denk ik. Een week lang liep ik als een soort ontaarde moeder naar hem te zoeken, met een bakje voer in mijn handen 'Loekie, Loekie!' roepend.. nogal een sneue aanblik denk ik. Dat interesseerde me niks. Met een groeiend onbehagen over mijn verhuizing en een schrijnend gevoel van 'incompleetheid' deed ik er alles aan om mijn geliefde viervoeter weer terug te krijgen. Na een paar mislukte vangacties, een klein trauma voor Loekie, en een tetanusprik voor mijn lief Walter, hadden we hem eindelijk te pakken.

En nu zitten we met 30 graden warmte, wederom compleet maar continu met de ramen dicht, in ons mooie nieuwe huis met de grote tuin. Ik probeer het voor Loekie wat leuker te maken in huis. Mijn schuldgevoel was goed voor de omzet van de dierenwinkel. Of dit echt helpt? Ik hoop het. Ik vrees dat je een 'thuisgevoel' niet kunt kopen. Het is gewoon een kwestie van tijd, zowel voor de katten als voor hun 'personeel'.