De kunst van het nietsdoen

De kunst van het nietsdoen. Er bestaat zo'n filosofisch boekje met deze titel. Gisteren bij mijn zangles van Tet Koffeman kreeg ik les in deze specifieke kunst. Door te focussen op het ervaren en laten gebeuren van een toon op een specifieke plek in mijn lijf, krijgt de toon een vollere klank. Een klank waarin je een bepaalde vrijheid en openheid terughoort. De grap is: Ik hoef er geen enkele inspanning voor te verrichten, alleen maar nieuwsgierig te zijn naar hoe ik de toon ervaar.

Opvallend:Eenzelfde soort ervaring heb ik soms ook in mijn werk. Op het moment dat ik nieuwsgierig uitkijk naar het resultaat van mijn "pennevruchten" (zonder er van te voren al allerlei etiketten op te plakken) wordt het resultaat pakkender, lekkerder, meer authentiek en beter.

Het kernwoord dat ik voortaan ga gebruiken om in deze nieuwsgierige staat te komen is: "nieuw". "Dit is nieuw!" Het woord "nieuw" prikkelt mijn nieuwsgierigheid, het gevoel een mooi avontuur aan te gaan. Het woord "nieuw" is trouwens ook een idee van mijn zangdocente. Leuk om te ervaren hoe werk en privé in elkaar kunnen overlopen.