Mevrouw van Diepen slaakt een zucht.
In de buik van de accordeon gevangen,
Emotie, zindering van genot,
Monumenten van verlangen,
Ze praat een beetje hard,
En heeft een hart van goud.
Een goede grap,
Een verspreking, een fout?
Het moment, het leven,
Grijpen, vasthouden, en ook…
weer weggeven.
De inhoud van mijn handtas,
Mag niet baten.
Iemand snuit zijn neus. Een snik?
Ik dacht dat ik de enige was.
Uit het hart van de vleugel klinkt,
Het grote verlaten.
Over de theatervoorstelling:
